මේක විදුසර පත්රයේ "තර්ක ශාස්ත්රය" සම්බන්ධ ලිපියකින් උපුටා ගත්තු කතාවක්.
පෙරේරා මහතා තම උපැස් යුවල ගලවා බැලුවේ තමා දෙසට වේගයෙන් පැමිණෙන්නේ කවුරුන් ද යන්න ය. ඒ තම බෑනා බව ඔහු හැඳිනගත්තේ ය. බෑනා ගේ පෙනුම එතරම් ගුණ නැති බව ඔහුට පෙනිණ.
"හලෝ පුතා මොකද මේ කේන්තියෙන් වගේ?" පෙරේරා මහතා ඇසුවේ ය.
"අංකල් මම තවත් බලා ඉන්නේ නෑ... අංකල් දන්නව නේ මම රස්සාව කරන්නේ දුර බැහැර පළාතක. මට හදිස්සියේ නිවාඩුවක් ලැබුණා. ඉතින් මම නෝනට, ඒ කියන්නේ ඔබතුමා ගේ දුවට ටෙලිග්රෑම් එකක් යෑව්වා මම ගෙදර එනව කියලා. ඉතින් මම අද ගෙදර ආවා. අංකල් දන්නව ද මම මොනව ද දැක්කේ කියල? කවුද මනුස්සයෙක් එයත් එක්ක සාලේ හිටියා..... මම බලබලා ඉන්නේ නැහැ. කෙළින් ම දික්කසාද නඩුවක් දානව."
"පොඩ්ඩක් ඉන්නකො පුතා කලබල නැතුව. මම දැන් ගිහින් දුව එක්ක කතා කරන්නම්"
පෙරේරා මහතා වැඩි වේලාවක් නො ගොස් ම ආපසු පැමිණියේ ය.
"පුතා නිකරුණේ කලබල වෙලා තියෙන්නේ.....වැරැද්ද දුව ගේ නෙමෙයි නෙ. එයාට ඔයා එවපු ටෙලිග්රෑම් එක හම්බ වෙලා නැහැ නෙ."
මෙහි දී පෙරේරා මහතා කරන්නේ කුමක් ද? තම බෑනා ගේ ප්රකාශයෙහි ඇති ව්යාකූලභාවය සූක්ෂම ලෙස ප්රයෝජනයට ගෙන ඔහු වැරැදි බව පෙන්වයි. බෑනා තමා ගේ ප්රකාශය මීට වඩා පරෙස්සම් සහිත ව කළේ නම් පෙරේරා මහතාට එබන්දක් කිරීමට ඉඩක් නැති වනු ඇත.
කවුද හරි, කවුද වැරදි ?
:D :D :D